συντηρητικός

-ή, -ό / συντηρητικός, -ή, -όν, ΝΑ [συντηρῶ (II)]

1. κατάλληλος για συντήρηση

2. αυτός που γίνεται για συντήρηση, για προφύλαξη («συντηρητικά μέτρα»)

νεοελλ.

1. μτφ. α) οπαδός τού συντηρητισμού

β) (γενικά) άνθρωπος με παλαιές αντιλήψεις

2. το αρσ. ως ουσ. ο συντηρητικός

(σε ορισμένες χώρες) μέλος τού συντηρητικού κόμματος

3. (το ουδ. στον πληθ. ως ουσ.) τα συντηρητικά

οι συντηρητικές ουσίες

4. φρ. α) «συντηρητική δύναμη»

φυσ. κάθε δύναμη η οποία εξαρτάται μόνον από την απόσταση που χωρίζει δύο αλληλεπιδρώντα σώματα, όπως είναι η δύναμη τής βαρύτητας που ασκείται ανάμεσα στη Γη και σε μια άλλη μάζα

β) «συντηρητικές ουσίες»

(τροφ. τεχνολ.) γενική ονομασία ομάδας ουσιών οι οποίες προστίθενται σε πολύ μικρές ποσότητες στα τρόφιμα για να παρεμποδίσουν ή να καθυστερήσουν την καταστροφή τους, που προκαλείται από χημικές αντιδράσεις, όπως είναι λ.χ. η οξείδωση, ή οι προκαλούμενες από την ανάπτυξη μούχλας

γ) «συντηρητική απόδειξη»

(νομ.) είδος έκτακτης απόδειξης που αφορά τους ισχυρισμούς οι οποίοι κινδυνεύουν να καταστούν αναπόδεικτοι για διαφόρους λόγους και η οποία διεξάγεται ύστερα από αίτηση τών διαδίκων και σχετική άδεια τού δικαστηρίου

δ) «συντηρητική κατάσχεση»

(νομ.) ασφαλιστικό μέτρο που αποσκοπεί στην εξασφάλιση τής μελλοντικής ικανοποίησης χρηματικών ή, γενικότερα, περιουσιακών απαιτήσεων

ε) «συντηρητικό κόμμα»

(πολ.) ονομασία διαφόρων πολιτικών κομμάτων ορισμένων χωρών.

επίρρ...

συντηρητικώς και συντηρητικά Ν

κατά τρόπο συντηρητικό.